Blog opera

De soap opera is uitgevonden in de jaren 30 en sinds het ontstaan van de tv niet meer weg te denken uit het dagelijkse portie aangeboden vermaak. Bijzonder dat zoiets ouds het tegenwoordig nog steeds goed doet. Het is niet meer en niet minder dan een serie verhalen over personen uit een fictieve wereld. Toch leven nogal wat mensen mee met de belevenissen van de karakters. Ik zeg bewust karakters, omdat het gaat om mensen die niet bestaan. Het zou niet de eerste keer zijn dat bepaalde karakters zo sympathiek worden gevonden dat er een soort fictieve vriendschapsband ontstaat. Of het tegenovergestelde; dat de bad guy wordt veracht en uitgespuugd.

Dat is de fictieve wereld, maar ook irl werkt het zo. Is het niet zo dat het gros van Nederland vindt dat Wendy van Dijk zo’n ontzettende leuke en gewoon gebleven meid is? En kennen die mensen Wendy persoonlijk? Drinken ze geregeld een cappu met haar? Weten ze waarover ze droomt of waarvan ze gruwelt? Nee, meestal niet. Maar toch vinden ze haar de ideale schoondochter. Waarom heb ik dan al van meerdere personen gehoord dat ze bij een ontmoeting, al dan niet georganiseerd in een meet & greet, alles behalve aardig of gewoon is? Dat ze helemaal geen zin heeft om met ‘normale’ mensen in contact te komen en haar neus ophaalt voor een gesprekje.

De afgelopen weken heb ik het een en ander meegemaakt dat ik hiermee vergelijk. Mijn blog is mijn uitlaatklep, mijn dagboek, mijn kladblok, mijn boksbal, mijn proefballon. En ik ben erg blij met het gigantische aantal volgers. Nooit gedacht dat het er zoveel waren. Maar ik realiseer me nu ook dat een blog niet stopt met een verhaal dat ik plaats. Mensen decoderen een verhaal aan de hand van hun eigen gevoelens of belevingswereld. Meerdere malen heb ik gehoord dat men zich aangesproken voelde door een verhaal, terwijl het niet over hun ging. Of dat mensen die ik nooit heb ontmoet mij denken te kennen aan de hand van mijn verhalen. Of dat men het verhaal in hun hoofd afmaakte en inkleurde en daar een incorrecte conclusie aan verbond… Tsja, dat is dan maar zo. Gelukkig weet ik wel het vervolg van een verhaal en gelukkig weet mijn omgeving hoe ik in elkaar steek. Ik wil alleen maar zeggen to y’all: there’s more than meets the eye ;).