Ik begrijp het probleem niet

Deze blog zat er al een paar weken aan te komen, maar ik had steeds de rust niet om te schrijven. Wat me dwarszit en ik echt niet begrijp, is het vluchtelingenprobleem. Of eigenlijk moet ik zeggen: het probleem met het vluchtelingenprobleem.

Stel nu dat je omgeving of, wat groter gedacht, je land compleet in puin ligt door oorlogsgeweld. Stel nu dat jouw leven in gevaar is, of het leven van je naasten. Stel dat je door de oorlog in je land niet meer kunt werken, niet meer voor je gezin kunt zorgen, geen eten meer kunt krijgen. Dan vlucht je. En vanuit de universele verklaring van de rechten van de mens heb je recht op onderdak, op voedsel, op een veilige haven.

Toen maanden geleden de vluchtelingenstroom naar Europa echt heel erg groot werd en dagelijks tientallen mensen liever hun leven waagden in een rubberbootje, dat veelal kleiner was dan het gemiddelde opblaaszwembad in de achtertuin, dan blijven in 'vertrouwde' omgeving, hoorde je geluiden als "we moeten helpen" of "wat vreselijk, dit kan zo niet". Maar ineens kwamen er de berichten dat bepaalde landen hekken plaatsten of de grenzen op slot deden. Toen vroeg ik me al af of dat wel zomaar kan. Vluchtelingen hebben opvang nodig. Niet nog meer agressie en vrijheidsberoving. 

Weer even later kwamen de protesten in eigen land. De opstand in het Drenthse dorpje Oranje was daar een voorbeeld van. En het lijkt alleen maar erger te worden. De media staan er vol mee. Maar ik vraag me dan af hoe die protesterende mensen denken. Denken zij dat je voor je lol alles achterlaat, zowel familie en vrienden als je huis en je spullen? Hoe kan het dat iemand zo denkt? Zouden die protesterende mensen na de aanslagen in Parijs wel hun ava op Facebook hebben veranderd in een Franse vlag? Natuurlijk snap ik dat de opvang van veel vluchtelingen onzekerheid met zich meebrengt. Sterker nog, ik geef een vak aan de vierdejaars van SPECO/JCU waarin de dimensies van Hofstede uitgebreid aan bod komen. Maar Nederland was toch ook een feminien land? Een van de meest feminiene landen ter wereld. Een land waarin zorgen voor elkaar en kwaliteit van leven hele belangrijke drijfveren zijn? Waarom zie ik daar de laatste tijd zo weinig van terug? Ik begrijp het niet.

Om het allemaal nog onbegrijpelijker te maken hoor je de politiek termen als 'indammen' en 'quota' uitbraken. Indammen? We hebben het hier niet over wateroverlast door hevige regenval in de Alpen. En quota? Waar hebben die mensen het over? Over vee? Over melk? Tuurlijk is opvang organisatorisch lastig, zeker als het om zoveel mensen gaat. Maar hallo! Het is een recht om opgevangen te worden als je bent gevlucht. Gewoon een mensenrecht. Of begrijp ik het nu niet?