Opnieuw onder het mes

De afgelopen maanden loop ik weer te klungelen met mijn oren. Twee maanden geleden kreeg ik nieuwe buisjes en direct daarna volgde een oorontsteking die twee maanden lang voor een bloedend oor zorgde. Los daarvan moest nog bekeken worden hoe mijn middenoor eruit zag na de operaties van 1,5 jaar geleden. In het verleden deden ze een dergelijke check-up aan de hand van nieuwe operaties (dus ook 2x ivm 2 oren). Maar tegenwoordig kan zo’n check-up ook met een mri.

Vorige week dinsdag mocht ik die helse tunnel in. Heel krap en benauwd, maar ik heb het overleefd. De dag erna werd ik gebeld of ik nog even een keer terug kon komen, ze waren 1 scan vergeten. Dus op donderdag voor de tweede keer de tunnel in, weer een half uur heel erg stil liggen.

Vanmiddag mocht ik voor de uitslag op bezoek bij JP. Ik zweette peentjes. Want een operatie is nooit leuk, zeker zo’n lange niet wat het geval is bij cholesteatoom. Maar met mijn startend ondernemerschap is het eigenlijk onmogelijk. Helaas liet de mri een hele duidelijke grote witte stip zien. Oftewel foute boel. Een nieuwe cholesteatoom in mijn rechteroor. Ik moet opnieuw onder het mes. Verslagen keek ik JP aan en vroeg hem hoeveel spoed het had. De operatie hoeft niet binnen een maand, maar binnen een halfjaar moet die ellende er wel uit zijn. Ik gaf aan dat het de komende maanden gewoon echt niet uitkomt en dat april waarschijnlijk de eerste mogelijkheid is. Dat vond hij prima, als ik er tenminste geen bezwaar tegen had dat ik daarvoor naar een ander ziekenhuis moest. JP gaat verkassen. Dus zo zit. In april moet ik opnieuw onder het mes, in een ander ziekenhuis, bij dezelfde chirurg. Zucht.