Vandaag ben ik er dan toch echt eens voor gaan zitten. Ik denk dat ik inmiddels al zo’n 200 mailtjes heb gedelete (en ik ben nog lang niet klaar...). En ik delete ze niet voordat ik ze heb gelezen. Een aantal is verplaatst naar een apart mapje. Die kan ik echt niet weggooien. Ze roepen teveel herinneringen op of zijn me te dierbaar.
Het mooie van het teruglezen van die conversaties is dat je terecht komt in een tijdmachine. Voor je het weet ben je 4, 5, 6 maanden terug in de tijd. Je weet wat je toen droeg, wat je toen dacht. Je zit weer helemaal in die gesprekken, in de dingen die je toen bezig hielden, in de emoties die toen aan de orde van de dag waren. Fantastisch gewoon. Kan het iedereen aanraden. Willie Wortel is out of business. All you need is een onopgeschoonde mailbox hahaha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten