Laat mij maar even

Afgelopen week heb ik weer eens ingeslagen bij De Slegte. Drie boeken, waarvan twee van Joanne Harris. Aangezien ik net drie Harris’sen achter de rug had, nam ik ook een ander romannetje mee. “Laat mij maar even” van Jennifer Crusie. Die ging er als eerste aan geloven. Een verhaal over een dame van middelbare leeftijd die haar leven weer probeert op te pikken, nadat haar man haar heeft verlaten. Ze krijgt een baantje bij een detectivebureau en bemoeit zich overal tegenaan. Zij zal het kantoor wel even opfrissen. Tot irritatie van de baas. Maar gaandeweg wordt dankzij haar koppigheid stukje voor stukje een geheim blootgelegd en opgelost. Uiteraard valt de baas ook als een blok voor haar en ontstaat er een heerlijk liefdesverhaal. Haar schoonzussen hebben allebei een tik van de molen en raken steeds meer betrokken bij de activiteiten van het bureau. En dan is daar nog die tekkel die de hoofdpersoon heeft gestolen, ook een karaktertje met een steekje los. Het was een heerlijk boek, ja het blijft chicklit, maar het is typisch zo’n boek dat je bij je moet hebben als je op vakantie gaat.